Zdrowie, medycyna

strona - to - www - strona - strona - to - portal - tutaj - tam - to
NADCIŚNIENIE 20 lutego 2014, Doktor No comments Nadciśnienie jest wyrazem zaburzenia równowagi między pojemnością naczyń a ilością krwi. Przyczyną jest najczęściej skurcz naczyń krwionośnych lub wzrost objętości minutowej serca. Ciśnienie krwi może wzrosnąć do 180-200 i więcej mm Hg. Może ono ulec podwyższeniu w różnych stanach fizjologicznych, np. w czasie pracy czy w stanach podniecenia psychicznego. Wzrost ciśnienia występuje również jako jeden z objawów schorzeń naczyń, np. miażdżycy tętnic. Niekiedy nadciśnienie jest samodzielną jednostką chorobową. Odróżniamy zasadniczo dwie postacie nadciśnienia: nadciśnienie samoistne (pierwotne), czyli czerwone, i wtórne, czyli blade. NADCIŚNIENIE SAMOISTNE. Nadciśnienie samoistne (choroba nadciśnieniowa) nazywa się również nadciśnieniem pierwotnym, czerwonym lub dobrotliwym (hipertonía primaria, rubra, benigna). Jest ona na-stępstwem zaburzeń regulacji naczynioruchowej ciśnienia krwi. Ta bardzo rozpowszechniona obecnie choroba jest jedną z częstych pierwotnych przyczyn zgonów. Etiopatogeneza tego schorzenia jest bardzo złożona. Istotną pierwotną przyczyną nadciśnienia samoistnego jest praw- dopodobni% zaburzenie czynności ośrodka naczynioruchowego. Silne stany emocjonalne (strach, złość, rozpacz) mogą doprowadzić u osób z odpowiednią skłonnością konstytucjonalną do zaburzeń czynności kory mózgowej. Powoduje to wtórnie zaburzenia czynności ośrodków wegetatywnych. Dochodzi wówczas między innymi do pobudzenia ośrodka naczynioruchowego. Ośrodek ten nastawia się na wyższe ciśnienie i poprzez układ współ- czulny wywołuje skurcze naczyń, zwłaszcza tętniczek przedwło- sowatych. Skurcze naczyniowe powodują podrażnienie interore- ceptorów- w ścianach naczyń. Impulsy płynące z tych zakończeń pogłębiają zaburzenia w ośrodkowym układzie nerwowym i przyczyniają się do dalszego nasilenia skurczów naczyniowych. NADCIŚNIENIE WTÓRNE 14 lutego 2014, Doktor No comments Nadciśnienie wtórne, zwane również nerkowym, bladym lub złośliwym (hypeitonia renalis, alba, maligna) powstaje na tle różnych chorób, a zwłaszcza miażdżycowego stwardnienia naczyń nerkowych oraz przewlekłego zapalenia nerek. W chorobach tych dochodzi do zaniku miąższu nerkowego i do odczynowego rozrostu tkanki łącznej zrębu, czyli do marskości nerek. Światło tętnic ulega zwężeniu, co powoduje utrudnienie przepływu krwi przez nerki. Dołącza się do tego upośledzenie czynności wydziel- niczej nerek, następuje częściowe zatrzymanie wody i soli mineralnych w ustroju, co zwiększa objętość krwi krążącej. Poza tym uszkodzone nerki wytwarzają dała hipertensyjne, które wywołują skurcze spastyczne tętnic. Wszystko to przyczynia się do wzrostu oporów w krążeniu, wyrazem czego jest nadciśnienie. Nadciśnienie nerkowe prowadzi stosunkowo szybko do niewydolności serca. Śmierć następuje zwykle w ciągu 2-4 lat od chwili wystąpienia pierwszych objawów.